Przejdź do głównej zawartości

Film Niespodzianka


 Ten film ma Cię od samego początku. Pierwsza scena przedstawia opady śniegu, ale wygląda na to, że czarny ekran stopniowo się rozpada. Jest raczej urzekający, podobnie jak reszta filmu.

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

 

Strony

Wpisy

 

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Nie widziałem wielu filmów o wampirach, ale Let the Right One In (wraz z jego remake'iem Let Me In z 2010 roku, który jest prawie tak dobry) jest z pewnością jednym z najlepszych. Pokazuje wampiry jako istoty, które mają problem, ale nie cieszą się z tego, że go mają. Nie jest to supermoc, ale choroba o epickich rozmiarach (jak pokazano w oryginalnym Nosferatu, wciąż największym filmie o wampirach).


Szwedzki (tak, ma napisy, przestań) opowiada historię Oskara (Kare Hedebran), 12-letniego chłopca dorastającego w latach 80. XX wieku. Jego rodzice są w separacji (większość czasu spędza z mamą) i jest w zasadzie samotnikiem. W szkole jest ciągle zaczepiany. Pewnego dnia do następnego sklepu wprowadza się nowa dziewczyna, Eli (Lina Leandersson). Od razu mówi: „Nie możemy być przyjaciółmi”. Chemia między tymi dwoma 12-latkami (choć Eli tak naprawdę nie ma 12 lat) jest bardziej realistyczna niż większość „chemii” w filmach opartych na książce Nicholasa Sparksa. Jasne, Eli jest wampirem (powyższy obrazek mógł to zdradzić), ale Oskar widzi tylko duszę przechodzącą te same rzeczy, co on. To jedna cholera autentycznej przyjaźni.


Mój jedyny problem z filmem to to, że spędziłem odrobinę za dużo czasu z postaciami dorosłymi. Naprawdę, jedyną osobą, którą czułem, że potrzebujemy dużo zobaczyć, był Hakan (Per Ragnar), postać podobna do ojca Eliego, który „zaopatruje” ją w krew, której potrzebuje. Inne dorosłe postaci są wystarczająco interesujące, ale większość czasu spędzanego na ekranie sprawiła, że ​​chciałem wrócić do relacji między Oskarem i Elim.


Rodzice, nie wyobrażam sobie żadnego innego filmu o 12-latkach, który nie byłby dla 12-latków. Oczywiście film zawiera przemoc i rany, a także przekleństwa (bomba F tu czy tam). Jest też scena, w której Eli rozbiera się i wchodzi z nim do łóżka Oskara. To nic naprawdę seksualnego. Jest też bardzo krótki (mam na myśli bardzo krótki) przebłysk nagości (pojawia się po tym, jak Oskar opowiada Eli o sukienkach swojej mamy), ale znowu nic seksualnego. Mimo to ocena R jest uzasadniona, więc tylko liceum i wyżej.


Powiedziałem wcześniej, że jestem frajerem (gra słów zamierzona, ponieważ jest to film o wampirach) dla szczenięcej miłości i nie ma wątpliwości, że ten film to dopasowuje. Niewiele jest filmów, które mogą wyjaśnić horror, romans, dramat i sztukę, a Let the Right One In robi to bezbłędnie.


Kiedy miałem dwanaście lat, chciałem mieć przyjaciela takiego jak Eli. Ktoś, z kim mogłem porozmawiać, kiedy nikt nie słuchał (lub nie chciałem rozmawiać z rodzicami). Ktoś, kto mi doradzi. Kogoś, kto pomoże mi wyrwać się z łobuzów.


Wiesz, bez części z wysysaniem całej krwi.

Komentarze

  1. The post is quite informative and appears to be all-encompassing as I could derive a lot on the topic by reading through it. Also, check get paid to play video games             .

    OdpowiedzUsuń
  2. The global aerospace fastener market size is expected to reach USD 14.39 Billion in 2030 and register a revenue CAGR of 6.8% during the forecast period

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Tom

  Widzowie filmowi stają się swoistym podglądaczem. Podczas gdy podglądanie kojarzy się głównie z satysfakcją seksualną, czuję, że widz może być podglądaczem, nie będąc tym, co ktoś może nazwać zboczeńcem. Peeping Tom zajmuje się tego rodzaju podglądaniem (i niektórymi rodzajami seksualnymi) bardziej niż prawie jakikolwiek inny film, jaki można sobie wyobrazić (jedynym innym lepszym, o którym mogę pomyśleć, jest niesamowite tylne okno Hitchcocka). Podglądacz to klasyczny horror, który zajmuje się emocjami nie tylko krwią (której w filmie jest bardzo mało). Opowiada historię kamerzysty Marka Lewisa (Carl Boehm, którego występ przypominał mi trochę Petera Lorre'a w M). Jest właścicielem swojego mieszkania, które jako dziecko było także jego domem. Jest także mordercą (jest to widoczne w pierwszych minutach filmu). Ma obsesję na punkcie wyrazu twarzy z chwili przed śmiercią. Dowiadujemy się, że jest to spowodowane traumą z dzieciństwa, którą nagrywał prawie przez całą młodość. Rzeczą,

Cisza

  Filmy można podzielić na dwie kategorie: te, które można oglądać w kółko, oraz te, które najlepiej obejrzeć przynajmniej raz. Gdybym miał wybrać, do których kategorii umieścić najnowszy klasyk Martina Scorsese, Ciszę, moją pierwszą instynktowną reakcją byłaby ta druga. Przez większość czasu jest brutalna, twarda i trudna do oglądania. Jest to jednak także film, który ma tak wiele momentów, które są otwarte na interpretację, że trzeba by go zobaczyć więcej niż raz. Historia wydaje się prosta, ale kiedy jest to film Marty'ego Scorsese, zawsze jest o wiele więcej. W latach trzydziestych XVI wieku (a kiedy ostatni raz widziałeś film nakręcony w tym czasie?), dwóch misjonarzy o imieniu Rodrigues (Andrew Garfield, który miał wspaniały rok 2016 po pracy z Melem Gibsonem na przełęczy Hacksaw Ridge) i przedsięwzięcie Garrpe (Adam Driver) wyruszają do Japonii, aby znaleźć swojego mentora Ferreirę (Liam Neeson). Są oczywiście świetne scenografie i piękne obrazy, ale sytuacja, w której znajd

Manchester

 To było dla mnie bardzo dziwne uczucie. Po obejrzeniu Manchesteru nad morzem wyszedłem z teatru i nie wiedziałem, co o tym myśleć. Czy mi się podobało? Czy był to jeden z najlepszych filmów roku? Nie mogę powiedzieć. Wychodząc z parkingu, poczułem się, jakbym zaraził się jakimś wirusem. Film zaczął na mnie rosnąć i od tamtej pory tak się dzieje. Na dwa poprzednie pytania odpowiadam tak bez wahania. Film koncentruje się na Lee Chandlerze (Casey Affleck), hydrauliku/naprawcy z Bostonu. Powiedziano mu, że jego brat Joe (Kyle Chandler) zmarł na chorobę serca, którą zdiagnozowano wiele lat wcześniej. Ma przekazać wiadomość synowi Joe Patrickowi (Lucas Hedges) i odkrywa, że ​​Joe zostawił Lee jako swojego opiekuna. Reszta fabuły nie jest dla mnie do ujawnienia, tylko dla Ciebie do odkrycia. Dowiadujemy się, że Lee miał przeszłość, której żałuje w Manchesterze, i dostajemy retrospekcje, w tym te z byłą żoną Lee, Randi (Michelle Williams, wspaniała jak zawsze) i uzależnioną od narkotyków matk